Test Triathlon deel 2



Het damesveld wordt opgesteld volgens ITU-protocol



De generale repetitie zit erop. Een mooie wedstrijd met deelnemers uit 11 landen, twee Nederlanders op de plaatsen 1 en 2 en een mooie 4^e plaats voor één van de Omaanse triatleten. Helaas voor de organisatie was het niet de oefening waarbij alle aspecten goed getest konden worden. Het was eerder een rampoefening waar alle calamiteiten en tegenvallers in het draaiboek verwerkt waren. De technische staf van de wereldbond ITU kreeg de schrik van hun leven. Zoals gebruikelijk onder de Omaanse Bobo’s had iedereen beloofd dat alles piekfijn geregeld zou worden. Ver voor het evenement is alles “Maffi Mushkele” (No Problem), maar naarmate de wedstrijd dichterbij komt wordt steeds vaker “Inshallah” (met Gods wil) gebruikt. Met andere woorden: we hebben het zelf niet meer in de hand. De tickets worden pas een dag voor vertrek geboekt met spelfouten in de namen en veel te krappe overstaptijden. De visa liggen niet klaar op het vliegveld en de beloofde ontvangst op het vliegveld laat het helemaal afweten. Edo van der meer en Luc van Es zitten daardoor 24 uur vast in Istanboel en ik wordt midden in de nacht gebeld of ik ze even van het vliegveld wil halen. Zes uur later moeten ze alweer klaar staan voor de start.

Luc van es op weg naar de overwinning

De wedstrijd wordt 20km buiten Muscat gehouden en volledig onbereikbaar voor toeschouwers die het dan ook massaal laten afweten. Doordat het niemand wat kan schelen is er ook helemaal geen bekendheid aan gegeven. Zelf de vaste kern van 30-40 lokale triatleten laat het evenement links liggen. Deels uit protest vanwege de slechte informatie en de gewijzigde starttijden en deels uit onbekendheid. Het zwemparkoers is 300m te lang, de wisselzone open voor iedereen en de starttijd is een uur later dan aangekondigd, waardoor de vrouwen moeten lopen bij een temperatuur van meer dan 36°. Bij de briefing wordt doodleuk verteld dat er maar één waterpost op de loopronde van 5 km is en geen enkele op het fietsparkoers. Na protesten van de deelnemers wordt het aantal posten vervijfvoudigd, maar het water staat al uren in de brandende zon en is vaak nog warmer dan de luchttemperatuur.

Het podium verscholen achter de Bobo's

Vlak voor de start krijgen we allemaal nog gekleurde kartonnetjes om onze nek gehangen als een soort accreditatie die verder door niemand gecontroleerd wordt. Verder is er geen geluidssysteem, geen radiocommunicatie, geen elektronische tijdregistratie, geen finishdoek, geen toiletten, geen voeding of drank aan de finish voor de deelnemers en met een sfeerloze prijsuitreiking gaat het evenement als een nachtkaars uit. ’s Avonds spreken we zelf met een paar deelnemers af om ergens wat te gaan eten. Luc en Edo hebben daarna gelukkig nog twee dagen in Muscat om te ervaren dat Oman echt een super mooi en gastvrij land is.



Test Triathlon

Iedereen wordt hier een beetje nerveus. Over twee dagen is voor veel van de 14 evenementen van de Asian Beach Games de generale repetitie. Alles moet gaan zoals over twee maanden. De regels, de accreditering, de vrijwilligersposten enzovoort. Maar zoals gebruikelijk loopt alles over veel te veel schijven en zit iedereen op elkaar te wachten. Ons fietsparkoers moet nog gedeeltelijk geasfalteerd worden, er moet nog 75m fietsen rek bij gemaakt worden, er moet nog een ponton gemaakt worden voor de zwemstart (hoezo beach games?) en de tickets voor 250 buitenlandse deelnemers aan de verschillende evenementen zijn drie dagen voor de wedstrijd pas klaar en staan vol met spelfouten en erger nog boekingsfouten. Waarschijnlijk zal een kwart van de deelnemers niet komen door alle miskleunen. Dat is wel jammer, want het blijft natuurlijk een indrukwekkend gebeuren. Zoveel internationale sportevenementen even in één weekend. Aan de triathlon doen voor Nederland Luc van Es, Edo van der Meer en Cora Mulder. Daarnaast komen de deelnemers uit Hong Kong, Filipijnen, Thailand, Bahrein, Verenigde Arabische Emiraten en Kenia. Alles moet volgens de ITU regelementen zoals straks ook op de Asian Beach Games, maar het deelenmersveld is nu natuurlijk wel een stuk kleiner en minder sterk als straks, dus eigenleijk wel relaxed voor de organisatie om te wennen. Helaas is de wedstrijdlocatie niet de allermooiste van Muscat en ietsje afgelegen. Het was mooier geweest als het op dezelfde plek was als de proloog en slottijdrit van de profronde van Oman: de promenade van de oude haven. Maar evengoed zwemmen in een warme heldere zee, fietsen over een mooie boulevard langs het strand en nog even 10km lopen in de hitte is ook altijd de moeite waard.

Rijbewijs

In maart had ik al mijn verblijfsvergunning gekregen, maar daardoor moest ik ook een Omaans rijbewijs hebben om hier te mogen rijden. Op zondag (een gewone werkdag hier) heb ik me dus maar weer eens in het vergunningen-kastje-naar-de-muur-circus gestort. In de rij staan voor een formulier, een rij voor het invullen in het Arabisch, een rij voor de ogentest, een rij voor de pasfoto's, een rij om te betalen en een rij om je formulieren in te leveren. Uiteindelijk was ik net binnen de drie uur klaar, dus dat viel best wel mee. Wel leuk om te zien hoe blij en uitgelaten de jonge Omani's zijn als ze eindelijk hun eerste rijbewijs overhandigd krijgen van hun trotse rij-instructeurs. Ik hoefde gelukkig geen examen te doen, want de wachtlijst hiervoor is 2 jaar.
Let even op de mooie uitgiftedatum: 10-10-10.

El Guoma

Vandaag is het vrijdag (el Guoma) en dus de officiële rustdag voor moslimlanden. Desondanks toch nog 100km gereden met de Muscat Cycling Club. De rest van de dag lekker relaxen en de trainingen voor de nieuwe week voorbereiden. Ik ben hier nu 4 dagen, maar moet nog wel even wennen aan de warmte. na een redelijk koele periode zijn de temperaturen nu weer elke dag boven de 35° met een hoge luchtvochtigheid. De meeste trainingen doen we daarom al heel vroeg ( vanaf 5u45) of tegen de avond (17-18u). Alleen het zwemmen is wel mogelijk overdag, maar dan moet je wel in het water liggen en niet op kant aanwijzingen geven. Ik heb de jongens vanwege Ramadan en een wedstrijd in Taiwan 7 weken niet gezien. Ik was daarom blij verrast over hun vorm en zwemtechniek. Ze hebben duidelijk een heel goede discipline en zijn erg gemotiveerd om straks in december in topvorm te zijn.

Tussendoor hebben we op 29 oktober een testweek voor vrijwel alle evenementen die in december op de Asian Beach games worden gehouden. Voor de triathlon heb ik Edo van de Meer en Luc van Es mogen uitnodigen. Evert Scheltinga die hier in Januari 3 weken meegetraind heeft moest vanwege zijn studie helaas afzeggen.

Na bijna 5 maanden leegstand zag het appartement er nog goed uit en mijn auto doet het ook nog prima. De expats van de Muscat Road Runners en de Muscat Cycling Club kennen me gelukkig nog wel en ik kan zonder problemen met ze mee trainen. Dat is een welkome afwisseling met de intensieve trainingen die ik met het team doe. Bovendien krijg ik regelmatig tips wat er hier te doen is en hoe ik met de buraucratische ambtenaren om moet gaan.

Morgen (el Sabt) begint de nieuwe traingsweek en gaan we er nog een weekje hard tegenaan. Tot later.

Herstart

6e overwinning op Ameland

Ik heb mijn logboek wat laten verstoffen, maar ben vol goede moed dat ik het de komende 3 maanden weer regelmatig kan bijhouden. Dan zit ik namelijk weer in Oman voor de laatste voorbereidingen op de Asian Beach Games met onze triathlon op de slotdag: 16 december. In de tussen tijd zijn we in Thailand, Mallorca, Veenendaal en de Franse Pyreneëen geweest. Tussendoor 4 weken zo goed als stilgelegen in verband met Ramadan. Maar dat gaf mij de gelegenheid voor twee triathlons, twee mountainbike wedstrijden, een 35km trail run en een week als reisleider op een mounatinbikereis door de Alpen. Zondag 3 oktober vertrek ik weer naar Oman en kom dan pas na de kerst weer terug.

Ominpuntjes

Het mooie weer en de perfecte faciliteiten maken veel goed, maar het is niet allemaal geweldig hier. De grootste ergernis is het niet-nakomen van afspraken. Vooral de ambtenaren hebben daar een handje van. Mede daarom zit ik na 4 weken nog steeds niet in mijn appartement. Het is gisteren wel opgeleverd met meubels en al, maar de beloofde schoonmaak is niet gedaan en vooral de badkamers en keuken moeten toch wel grondig onderhanden genomen worden. Dat was makkelijker als ze dat voor de inrichting was gedaan, maar zo werkt het hier nu eenmaal. Ondertussen zit ik ook prima in mijn hotel. Wel al even wezen kijken wat ik nog aan beddegoed en keukengerei kan kopen. Keus genoeg.



Een ander minpuntje is het verkeer. Het lijkt aggressief en chaotisch, maar het het is gewoon onoplettendheid en nonchalance. Iedereen blijft uiterst vriendelijk, maar ondertussen moet je wel enorm opletten. Vanochtend kwamen we in een rustige wijk vol met verkeersdrempels deze auto tegen. Echt onbegrijpelijk als je de omgeving ziet, maar niet zo gek als je leest dat er in het afgelopen etmaal 8 mensen gedood zijn. Opvallend veel 1-auto ongelukken en frontale botsingen. Gewoon onoplettendheid dus.
Ondanks alles hebben we op de fiets nog geen problemen gehad, maar je moet wel blijven opletten.

Rustdag

Vrijdag heerlijk genoten van een welverdiende rustdag. Na een zware trainingsweek en een afsluitende topdag van 5,5 uur waren we daar wel even aan toe. De jongens gaan dan naar hun dorpen en familie en ik ben met Evert een dagje wezen toeren in onze Chinese pick-up truck. Eerst even wezen kijken bij de openingsnummers van een groot zwemtoernooi in het stadion. Vooral veel westerse en indische zwemmers uit alle golfstaten doen mee; in totaalbijna 300.

Daarna naar de oude haven gereden en de vismarkt bezocht. Alle soorten vis en andere zeedieren

worden hier in kleine direct uit de vissersbootjes afgeleverd, voor de klant schoongemaakt en in

stukken gesneden. tot en met de wreed afgesneden vinnen van enorme haaien, die daarna levend

maar ten dode opgeschreven weer terug in zee gegooid worden. Tenslotte nog wat door de Soukh

gelopen en de finish van de Ronde van Oman bekeken. Een tijdrit over 30km. Tot dan toe waren

alle ritten beslist in massaspurts, dus deze korte tijdrit was allesbeslissend. Cancellara wint de ronde

maar wordt slechts tweede in de tijdrit achter Boason-Haagen.

Daarna heerlijk gegeten in een traditioneel Omaans restaurant: alles op de vloer en zonder bestek. Morgen weer een zware dag.

Lorenzo

Vandaag de eerste supertrainingsdag gedraaid: 5u30 training. Vanochtend om 7 uur vertrokken voor een vlakke fietsrit van 3 uur. Het begon lekker met een goed gemiddelde en toch relaxed. Maar we hadden vandaag ook een gastrijder mee: Lorenzo from Italia. Zadel te laag, stuurpen te lang en continu in de verkeerde versnelling: te licht, te zwaar of met een compleet scheve ketting. Alle adviezen van ons werden eerst zorgvuldig afgewogen, vervolgens kwamen de tegenargumenten: "my friend told me this was good", "do you really think my seat is to high?", "my legs hurt if I ride bigger gears" etcetera, etcetera. Of we nog gingen stoppen onderweg? "In principe niet, maar als je echt wil kunnen we wel even stoppen. Zeg het maar als het te hard gaat." Nadat we hem daarna tweemaal kwijt waren zonder dat ie iets gezegd had besloten we toch maar even te stoppen bij een benzinepomp. Daar nam hij alle tijd om zijn drankjes en reepjes weg te werken, maar hij leek het daarna goed bij te kunnen houden. Te goed eigenlijk want hij reed nu zo dicht op mijn wiel dat zijn voorwiel tegen mijn achterwiel kwam. Ik voelde ineens een vreemde slinger in mijn fiets en keek naar mijn wiel of het misschien lek was, maar in plaats daarvan zag Lorenzo luidt gillend en ongecontroleerd naar links schieten, waar hij midden op een drukke rijbaan hard onderuit ging. Zijn geschreeuw deed het ergste vrezen; toch minstens een gebroken sleutelbeen. Maar mijn eerste zorg was om het drukke verkeer te waarschuwen. In Oman rijden ze graag hard, maar ze zijn ook erg behulpzaam. Binnnen no time was de drukke twee-baansweg in beide richtingen geblokkerd met nieuwsgierige en behulpzame Omani. Dekkens, flessen water en verbandtrommels werden in veelvoud aangeboden. Inmiddels lag Lorenzo nog steeds midden op de weg. Voorzichtig zijn helm gecontroleerd en gevraagd of hij op zijn hoofd was gevallen, nee dus. Sleutelbeen? Niets aan de hand. Heup, elleboog, handen? Uiteindelijk alleen wat schaafwonden en op de fiets alleen een krasje op de remgreep. Omdat hij toch wel wat bleekjes zag hebben we hem maar in auto gezet bij een van de behulpzame kijkers en konden wij iets later dan gepland aan het ontbijt beginnen.Daarna nog 1,5 uur pittig gezwommen, gezamenlijk gelunched en toen naarhet strand om een uur te lopen met wat tempoduur blokjes. Een mooie afsluiting van een weekje van 28 uur trainen. Vrijdag hebben we een rustdag.

Kamperen

Het is even stil geweest. We hadden niet zoveel te melden. Veel trainen en veel praten met ambtenaren en bobo's. Afgelopen weekend (donderdag en vrijdag) gekampeerd met de muscat Road Runners. Ongeveer 150 km ZO van Muscat op een prachtig strand. We konden alle kampeer spullen lenen en onze chinese pick-up heeft de reis glansrijk doorstaan. Voor Evert Scheltinga was het meteen een mooie kennismaking met het land en de mensen. Hij is woensdag aangekomen om hier 3 weken mee te trainen. In totaal waren we met 11 auto's en tenten en 23 personen. 's Avonds een groot kampvuur van alle aangespoelde hout dat we konden vinden en de volgende dag voor het ontbijt een loopwedstrijdje van 5 km. Met een prachtig resultaat voor Nederland: 1 Evert Scheltinga, 2 Rob Barel, 3 John van W. en 6 Cora Mulder. Daarna lekker afkoelen in zee voor het welverdiende ontbijt met het bord op schoot. 's Middag op ons gemak teruggereden en de trainingen voor de volgende week afgestemd met de jongens. Vanaf zondag begint hier ook de profronde van Oman met natuurlijk als favoriet Wouter Mol van Vacance Soleil die afgelopen week de ronde van Qatar al won.

Ondertussen zijn we ook dichtbij de definitieve keuze van ons appartement. Aan de kant wel lekker om je iegen plek te hebben, maar het gemak van het hotel zullen we ook wel missen. Hoewel "we", Cora gaat dinsdag alweer naar huis en kan misschien nog wat schaatstochten meepakken. Dan moet ik dus het huishouden alleen doe in mijn flatje. Nou ja, ik kan Evert natuurlijk ook altijd nog uitnodigen als hulp in de huishouding (in ruil voor een overwinning in Veenendaal. Hahaha).

Het regent dus ook wel eens in Oman. Vandaag was zo'n dag en dan blijkt hoe zeldzaam dat is. Nergens is rekening gehouden met afwatering, dus binnen de kortste keren ontstaan er overal enorme plassen en waterstromen. Het verkeer wat normaal al een grote chaos is staat vandaag echt helemaal vast. Ondanks de enorme overlast is iedereen erg blij met de regen. Hierdoor is alles de komende dagen en zelfs weken een stuk groener dan normaal. Gelukkig waren wij om 7 uur vanochtend aan onze fietstraining begonnen en konden we die helemaal droog afwerken. Bij het zwemmen en de krachttraining hadden we natuurlijk geen last van de regen. Morgen zou het weer zonnig moeten zijn, dus we kunnen er weer tegenaan. Ondertussen nog steeds geen definitieve huisvesting geregeld. De ambtenaren vinden alles te duur, maar de goedkopere appartementen vinden zelfs zij een belediging van de coach en hun eigen gastvrijheid (tot nu toe). Voorlopig zitten we goed in ons 4-sterren hotel.

Huizenjacht

De afgelopen dagen naast de trainingen druk geweest met wachten (???), bellen en de ambtenaren wakker houden. Allereerst de auto: de beloofde personenauto moest nog even wachten, dus kreeg ik eerst en pick-up truck. Drie dagen lang werd ons beloofd dat ie binnen een uur klaar zou zijn. En net toen we alle hoop hadden opgegeven en ons afvroegen of de auto inderdaad wel bestond, kregen we gloednieuwe Zhong Xing Admiral. Daarmee konden we vervolgens op huizenjacht. De eerste plek was prachtig, maar met bijna 2000 euro per maand "iets" boven het budget. De volgende plek die ons aangeboden werd was echter het andere uiterste: vies, oud en in een vreselijke achterbuurt. De volgende was nog luxer als de eerste, maar iets goedkoper en vanmiddag nog een appartement bekeken dat het waarschijnlijk wel gaat worden. Het moet alleen nog ingericht worden, dus het zal nog wel een weekje duren. Oh ja, vanochtend ook nog een 1/8 triathlon gedaan; lekker opgezwoomen en gefietst met mijn jongens. Bij het lopen moets ik ze laten gaan, vanwege wat gevoelige kuiten van de laatste baantraining. Dus iedereen dik tevreden. Enne Cora was tweede. Totaal 25 deelnemers uit waarschijnlijk evenveel landen.

Eerste 100+ km tocht

 
Gisteren de eerste lange fietstocht van het jaar gemaakt: 110 km met een paar flinke heuvels. Het betekende wel dat we drie dagen na aankomst om 2u30 Nederlandse tijd opstaan om om 7 uur plaatselijke tijd bij het verzamelpunt van de Muscat Cycling Club (www.muscatcyclingclub.com) te verzamelen. Vrijdag is de "zondag" voor moslims, dus de idelae dag voor een lange fietstocht. Behalve Omani, doen er nog een Ier, Canadees, Duitser, Italiaan en twee Zuidafrikaners mee. Er is wel wat niveauverschil, maar met het prachtige uitzicht bovenaan elke klim is even wachten geen straf en koud is het ook al niet. Na het fietsen zijn we uitgenodigd bij Suleiman en Samya voor de lunch. Daarna nog even koffie op de boulevard en dan terug naar ons hotel voor het avondeten.

Vandaag en gisteren de eerste zwemvideo's gemaakt met het KNZB-camerasysteem: een waterdicht beveiligingscameraatje aan een bezemsteel en direct verbonden met de laptop. Super. Verder de jaarplannen doorgesproken en klaargemaakt voor presentatie bij de minister voor a.s. zaterdag. Ook een enorme materiaallijst bij de plaatselijke fietsenhandel doorgenomen: een Nederlander nog wel. Frans Kohler is na zijn werk bij Shell een fietsenzaakje begonnen en het blijkt een gat in de markt. (http://www.omanbicycle.com/). Toch nog even tijd voor een fietstochtje naar Starbucks.

Eerste dag in Oman

Vanochtend aangekomen in Oman. Na een lange vlucht met Emirates Airlines vanaf Dusseldorf via Dubai. Echt een aanrader. Dusseldorf is een prima luchthaven met redelijk goedkoop parkeren. En Emirates is ook goedkoop vooral omdat de fietsen gratis meekonden. In Muscat opgehaald in een gammele pick/up met een chauffeur die geen engels spreekt, maar wel lekker vlot door de douane en paspoortcontrole. Het hotel ligt aan de rand van het zakencentrum Ruwi en is erg luxe. Aparte slaap en zitkamer, grote badkamer en zelfs een apart keukentje. Alleen zonder potten en pannen.

Na een eerste kennismaking op het ministerie, nog even door de stad gewandeld en toen toch maar even een uurtje bijgeslapen.

Zo konden we ´s avonds fris deelnemen aan de vaste dinsdagavond run van de Muscat Road Runners. Een gezellige mix van expats en Omani. Deze dinsdag lopen ze rond de PDO/wijk+ een heuvelachtige ronde van 5,5 of 9,5 km. Cora gaat voor de 5,5 en wordt daar 6e overall en ik doe de 9,5 samen met Ahmed al Falahi uit mijn team.