Ominpuntjes

Het mooie weer en de perfecte faciliteiten maken veel goed, maar het is niet allemaal geweldig hier. De grootste ergernis is het niet-nakomen van afspraken. Vooral de ambtenaren hebben daar een handje van. Mede daarom zit ik na 4 weken nog steeds niet in mijn appartement. Het is gisteren wel opgeleverd met meubels en al, maar de beloofde schoonmaak is niet gedaan en vooral de badkamers en keuken moeten toch wel grondig onderhanden genomen worden. Dat was makkelijker als ze dat voor de inrichting was gedaan, maar zo werkt het hier nu eenmaal. Ondertussen zit ik ook prima in mijn hotel. Wel al even wezen kijken wat ik nog aan beddegoed en keukengerei kan kopen. Keus genoeg.



Een ander minpuntje is het verkeer. Het lijkt aggressief en chaotisch, maar het het is gewoon onoplettendheid en nonchalance. Iedereen blijft uiterst vriendelijk, maar ondertussen moet je wel enorm opletten. Vanochtend kwamen we in een rustige wijk vol met verkeersdrempels deze auto tegen. Echt onbegrijpelijk als je de omgeving ziet, maar niet zo gek als je leest dat er in het afgelopen etmaal 8 mensen gedood zijn. Opvallend veel 1-auto ongelukken en frontale botsingen. Gewoon onoplettendheid dus.
Ondanks alles hebben we op de fiets nog geen problemen gehad, maar je moet wel blijven opletten.

Rustdag

Vrijdag heerlijk genoten van een welverdiende rustdag. Na een zware trainingsweek en een afsluitende topdag van 5,5 uur waren we daar wel even aan toe. De jongens gaan dan naar hun dorpen en familie en ik ben met Evert een dagje wezen toeren in onze Chinese pick-up truck. Eerst even wezen kijken bij de openingsnummers van een groot zwemtoernooi in het stadion. Vooral veel westerse en indische zwemmers uit alle golfstaten doen mee; in totaalbijna 300.

Daarna naar de oude haven gereden en de vismarkt bezocht. Alle soorten vis en andere zeedieren

worden hier in kleine direct uit de vissersbootjes afgeleverd, voor de klant schoongemaakt en in

stukken gesneden. tot en met de wreed afgesneden vinnen van enorme haaien, die daarna levend

maar ten dode opgeschreven weer terug in zee gegooid worden. Tenslotte nog wat door de Soukh

gelopen en de finish van de Ronde van Oman bekeken. Een tijdrit over 30km. Tot dan toe waren

alle ritten beslist in massaspurts, dus deze korte tijdrit was allesbeslissend. Cancellara wint de ronde

maar wordt slechts tweede in de tijdrit achter Boason-Haagen.

Daarna heerlijk gegeten in een traditioneel Omaans restaurant: alles op de vloer en zonder bestek. Morgen weer een zware dag.

Lorenzo

Vandaag de eerste supertrainingsdag gedraaid: 5u30 training. Vanochtend om 7 uur vertrokken voor een vlakke fietsrit van 3 uur. Het begon lekker met een goed gemiddelde en toch relaxed. Maar we hadden vandaag ook een gastrijder mee: Lorenzo from Italia. Zadel te laag, stuurpen te lang en continu in de verkeerde versnelling: te licht, te zwaar of met een compleet scheve ketting. Alle adviezen van ons werden eerst zorgvuldig afgewogen, vervolgens kwamen de tegenargumenten: "my friend told me this was good", "do you really think my seat is to high?", "my legs hurt if I ride bigger gears" etcetera, etcetera. Of we nog gingen stoppen onderweg? "In principe niet, maar als je echt wil kunnen we wel even stoppen. Zeg het maar als het te hard gaat." Nadat we hem daarna tweemaal kwijt waren zonder dat ie iets gezegd had besloten we toch maar even te stoppen bij een benzinepomp. Daar nam hij alle tijd om zijn drankjes en reepjes weg te werken, maar hij leek het daarna goed bij te kunnen houden. Te goed eigenlijk want hij reed nu zo dicht op mijn wiel dat zijn voorwiel tegen mijn achterwiel kwam. Ik voelde ineens een vreemde slinger in mijn fiets en keek naar mijn wiel of het misschien lek was, maar in plaats daarvan zag Lorenzo luidt gillend en ongecontroleerd naar links schieten, waar hij midden op een drukke rijbaan hard onderuit ging. Zijn geschreeuw deed het ergste vrezen; toch minstens een gebroken sleutelbeen. Maar mijn eerste zorg was om het drukke verkeer te waarschuwen. In Oman rijden ze graag hard, maar ze zijn ook erg behulpzaam. Binnnen no time was de drukke twee-baansweg in beide richtingen geblokkerd met nieuwsgierige en behulpzame Omani. Dekkens, flessen water en verbandtrommels werden in veelvoud aangeboden. Inmiddels lag Lorenzo nog steeds midden op de weg. Voorzichtig zijn helm gecontroleerd en gevraagd of hij op zijn hoofd was gevallen, nee dus. Sleutelbeen? Niets aan de hand. Heup, elleboog, handen? Uiteindelijk alleen wat schaafwonden en op de fiets alleen een krasje op de remgreep. Omdat hij toch wel wat bleekjes zag hebben we hem maar in auto gezet bij een van de behulpzame kijkers en konden wij iets later dan gepland aan het ontbijt beginnen.Daarna nog 1,5 uur pittig gezwommen, gezamenlijk gelunched en toen naarhet strand om een uur te lopen met wat tempoduur blokjes. Een mooie afsluiting van een weekje van 28 uur trainen. Vrijdag hebben we een rustdag.

Kamperen

Het is even stil geweest. We hadden niet zoveel te melden. Veel trainen en veel praten met ambtenaren en bobo's. Afgelopen weekend (donderdag en vrijdag) gekampeerd met de muscat Road Runners. Ongeveer 150 km ZO van Muscat op een prachtig strand. We konden alle kampeer spullen lenen en onze chinese pick-up heeft de reis glansrijk doorstaan. Voor Evert Scheltinga was het meteen een mooie kennismaking met het land en de mensen. Hij is woensdag aangekomen om hier 3 weken mee te trainen. In totaal waren we met 11 auto's en tenten en 23 personen. 's Avonds een groot kampvuur van alle aangespoelde hout dat we konden vinden en de volgende dag voor het ontbijt een loopwedstrijdje van 5 km. Met een prachtig resultaat voor Nederland: 1 Evert Scheltinga, 2 Rob Barel, 3 John van W. en 6 Cora Mulder. Daarna lekker afkoelen in zee voor het welverdiende ontbijt met het bord op schoot. 's Middag op ons gemak teruggereden en de trainingen voor de volgende week afgestemd met de jongens. Vanaf zondag begint hier ook de profronde van Oman met natuurlijk als favoriet Wouter Mol van Vacance Soleil die afgelopen week de ronde van Qatar al won.

Ondertussen zijn we ook dichtbij de definitieve keuze van ons appartement. Aan de kant wel lekker om je iegen plek te hebben, maar het gemak van het hotel zullen we ook wel missen. Hoewel "we", Cora gaat dinsdag alweer naar huis en kan misschien nog wat schaatstochten meepakken. Dan moet ik dus het huishouden alleen doe in mijn flatje. Nou ja, ik kan Evert natuurlijk ook altijd nog uitnodigen als hulp in de huishouding (in ruil voor een overwinning in Veenendaal. Hahaha).

Het regent dus ook wel eens in Oman. Vandaag was zo'n dag en dan blijkt hoe zeldzaam dat is. Nergens is rekening gehouden met afwatering, dus binnen de kortste keren ontstaan er overal enorme plassen en waterstromen. Het verkeer wat normaal al een grote chaos is staat vandaag echt helemaal vast. Ondanks de enorme overlast is iedereen erg blij met de regen. Hierdoor is alles de komende dagen en zelfs weken een stuk groener dan normaal. Gelukkig waren wij om 7 uur vanochtend aan onze fietstraining begonnen en konden we die helemaal droog afwerken. Bij het zwemmen en de krachttraining hadden we natuurlijk geen last van de regen. Morgen zou het weer zonnig moeten zijn, dus we kunnen er weer tegenaan. Ondertussen nog steeds geen definitieve huisvesting geregeld. De ambtenaren vinden alles te duur, maar de goedkopere appartementen vinden zelfs zij een belediging van de coach en hun eigen gastvrijheid (tot nu toe). Voorlopig zitten we goed in ons 4-sterren hotel.

Huizenjacht

De afgelopen dagen naast de trainingen druk geweest met wachten (???), bellen en de ambtenaren wakker houden. Allereerst de auto: de beloofde personenauto moest nog even wachten, dus kreeg ik eerst en pick-up truck. Drie dagen lang werd ons beloofd dat ie binnen een uur klaar zou zijn. En net toen we alle hoop hadden opgegeven en ons afvroegen of de auto inderdaad wel bestond, kregen we gloednieuwe Zhong Xing Admiral. Daarmee konden we vervolgens op huizenjacht. De eerste plek was prachtig, maar met bijna 2000 euro per maand "iets" boven het budget. De volgende plek die ons aangeboden werd was echter het andere uiterste: vies, oud en in een vreselijke achterbuurt. De volgende was nog luxer als de eerste, maar iets goedkoper en vanmiddag nog een appartement bekeken dat het waarschijnlijk wel gaat worden. Het moet alleen nog ingericht worden, dus het zal nog wel een weekje duren. Oh ja, vanochtend ook nog een 1/8 triathlon gedaan; lekker opgezwoomen en gefietst met mijn jongens. Bij het lopen moets ik ze laten gaan, vanwege wat gevoelige kuiten van de laatste baantraining. Dus iedereen dik tevreden. Enne Cora was tweede. Totaal 25 deelnemers uit waarschijnlijk evenveel landen.